Για τις εκλογές στη FIDE, κάποτε είχα ακούσει μία ιστορία που της ταιριάζει γάντι…
Η αρχή
Ήτανε λέει, μια φορά κι έναν καιρό, τρεις φίλοι. Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς. Αυτοί οι τρεις φίλοι δούλευαν σε μία φάμπρικα κι έφτιαχναν τανκς. Ήταν αχώριστοι, τόσο στη δουλειά, όσο και στην υπόλοιπη ζωή τους.
Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς δούλευαν σε μία μεγάλη επιχείρηση που διηύθυναν τρεις πολύ ισχυροί άνθρωποι. Ο Μπράουν, ο Φίσερ κι ο Κραφτ. Κι αυτοί οι τρεις άνθρωποι ήταν αχώριστοι γιατί κέρδιζαν πολλά χρήματα από τη δουλειά τους κι αυτό τους είχε ενώσει.
Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς με τη σειρά τους, περνούσαν το χρόνο τους στη δουλειά, που όσο κι αν τους δυσκόλευε, αυτοί έκαναν τα πάντα για να περνάνε καλύτερα. Περίμεναν μάλιστα πώς και πώς την ώρα που θα σχολάσουν για να βρεθούν ξανά μαζί και να συνεχίσουν να διασκεδάζουν και να περνάνε καλά. Είναι αλήθεια ότι ποτέ τους δεν είχαν προβληματιστεί για τη διεθνή οικονομική κατάσταση. Ποτέ τους δε διάβασαν κάποιο βιβλίο φιλοσοφίας, οικονομίας ή πολιτικής. Δε γνώριζαν τον Μαρξ, αλλά θα μπορούσαν με μεγάλη ευκολία να σου πουν την 11άδα της αγαπημένης τους ομάδας, ίσως ακόμα και μία δεκαετία πριν. Δεν είχαν ιδέα για τραστ και για κραχ, αλλά ήξεραν που θα βρουν καλή μπύρα και τα αγαπημένα τους λουκάνικα.
Η διάλυση
Κάποια στιγμή όμως, τα τρία αφεντικά τους, ο Μπράουν ο Φίσερ και ο Κραφτ χώρισαν την επιχείρηση σε τρεις μικρότερες. Τη μία την πήρε ο Μπράουν, την άλλη ο Φίσερ και την τρίτη ο Κραφτ. Οι καυγάδες τους έγιναν ξαφνικά, τρόπος ζωής κι ο ένας φαινόταν ότι ξαφνικά μισεί τον άλλον. Είχαν διαλύσει ότι είχαν φτιάξει μέχρι τότε. Η κρίση είχε φτάσει και σε αυτούς.
Οι τρεις φίλοι έβλεπαν με τρόμο τα μέχρι πρότινος αγαπημένα τους αφεντικά να μαλώνουν με λύσσα. Έχασαν κι αυτοί το κέφι και το γέλιο τους. Η κρίση φαινόταν να τους έχει επηρεάσει κι αυτούς. Άκουγαν για την κρίση από την τηλεόραση, αλλά δεν είχαν καταλάβει τι είχε πει ο Μαρξ για τους λόγους της. Κι ενώ άκουγαν πολύ προσεκτικά μήπως καταλάβουν καμιά κουβέντα από αυτά που είχε πει, έρχεται αίφνης ο ταχυδρόμος και τους φέρνει ένα χαρτί επιστράτευσης. Θα έπρεπε τώρα να πολεμήσουν ενάντια στα τανκς που ως εκείνη τη στιγμή έφτιαχναν.
Δυστυχώς, οι τρεις φίλοι δεν ήταν από τους τυχερούς. Μέσα στη δίνη του πολέμου, αν κι έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις κι όλη τους την ψυχή δεν τα κατάφεραν. Βρήκαν τραγικό, αλλά συνάμα ηρωικό θάνατο.
Η επανένωση
Ο Μπράουν, ο Φίσερ κι ο Κραφτ φυσικά, δεν είχαν πάει να δουν πως είναι ο πόλεμος. Διασκέδαζαν απλώς, αφού ο κόσμος ζητούσε τα τανκς που έφτιαχναν κι ήταν πολύ χαρούμενοι που είχαν τόση δουλειά.
Ήταν μάλιστα τόσο χαρούμενοι που συμφώνησαν κι οι τρεις πως ότι είχε συμβεί πριν μεταξύ τους, ήταν περασμένα και ξεχασμένα. Ο μοναδικός που ευθύνονταν γι αυτήν την κατάσταση ήταν ο Μαρξ. Αυτό το συμφώνησαν.
Σε αυτόν έριξαν όλο το φταίξιμο. Κι αφού έδωσαν τα χέρια κι ενστερνίστηκαν την άποψη πως ο Μαρξ ήταν ο ένοχος, αποφάσισαν να ξαναγυρίσουν εκεί που ήταν. Έτσι λοιπόν, έφτιαξαν ένα καινούριο τραστ και ξεκίνησαν από την αρχή, αλλά με περισσότερα κεφάλαια πλέον, έχοντας σκοπό να αναπτύξουν τη νέα τους επένδυση.
Τον Πέτρο, τον Γιόχαν και τον Φρανς, θα τους είχαμε ξεχάσει παντελώς σήμερα, αλλά ο Μπράουν, ο Φίσερ κι ο Κραφτ σκέφτηκαν να προσλάβουν στη θέση τους τρία νεαρά και φοβισμένα παιδιά. Τους έδιναν τα μισά χρήματα από όσα έπαιρναν οι τρεις μας φίλοι. Μάλιστα ζήτησαν από τα τρία αυτά παιδιά να αλλάξουν τα ονόματά τους σε Πέτρο, Γιόχαν και Φρανς για να μην μπερδεύονται με άχρηστες κι ασήμαντες πληροφορίες.
Ούτε αυτά τα παιδιά είχαν διαβάσει ποτέ τους Μαρξ. Δέχτηκαν με χαρά αυτήν τη δουλειά, αφού με τέτοια κρίση που είχε περάσει ο κόσμος, αισθάνονταν τυχεροί που βρήκαν έστω κι αυτό.
Ο Μπράουν, ο Φίσερ κι ο Κραφτ ήταν διπλά ευτυχισμένοι.
